Dans

Op mijn 35ste leerde ik Sacred Dance kennen. In plaats van scheikundeles aan middelbare scholieren te geven, wilde ik graag dansen met volwassenen en ik besloot de Sacred Dance docentenopleiding bij Esclarmonde Tuk te gaan doen.
Mijn zwangerschappen en daarna de dans hebben mij meer en meer in contact gebracht met mijn lichaam. Het leven met en vanuit het lichaam en het ontwikkelen van lichaamsbewustzijn zie ik als een spirituele weg. De directe beleving van het hier en nu is een zintuiglijke ervaring. Naast dans heb ik mij verdiept in yoga en meditatie en ik volg de dansweg begeleiding van Wilma Vesseur (Contemplatieve Dans).
Sinds 2000 geef ik les. Met mijn gezin woon ik in ’s-Graveland.

Achtergrond

Na de middelbare school studeerde ik scheikunde en filosofie, zette de eerste stappen op het spirituele pad, en werd moeder. Het moederschap heeft mij geholpen in het proces van heelwording.
Het ontwikkelen van een persoonlijke passie is voor mij belangrijk om mijn kinderen behalve melk ook honing te kunnen geven. Melk is het symbool voor zorg en bevestiging. Honing symboliseert de liefde voor het leven, de vreugde van het levend zijn. Die passie vind ik in de dans. Dansen maakt mij gelukkig en het werken als dansdocente is de vervulling van een diepe wens.

Priesteres

In 2004 ben ik begonnen met de priesteresopleiding bij Wilde Wijze Vrouw, Klara Adalena. Ik herkende dat het met aandacht en bewust uitvoeren van de kringdansen een contemplatief ritueel is, dat religieus is in de diepste zin van het woord. Ik werkte eigenlijk al als priesteres en wilde dat uitbreiden en verdiepen. In de opleiding vind ik ondersteuning bij het realiseren van mijn verlangen om nog meer vanuit mijn hart te werken. De verschillende stappen hebben mij veel laten ervaren en veel geleerd en steun heb ik gevonden bij mijn zusters in de vrouwencirkels. Met name wil ik het inwijdingsritueel op Kreta noemen, waarbij ik alleen en vastend in de natuur was. Lees hier een gedicht...

Beweegreden

Een nichtje schreef in mijn poëzie album: Het belangrijkst in je leven is je hart aan Jezus geven. Jaren later kwam ik bij de Nederlandse literatuurles het woord Orewoet tegen. Heel vaak heb ik de volgende woorden overgelezen: Orewoet is de extatische verrukking van de mystieke eenwording. Dit raakte mij, ik was klaarwakker. Rumi zegt: Als je alles hebt gedaan, maar één ding niet, dan heb je niet geleefd. Dat ene is het zoeken naar De Geliefde, naar je Innerlijke Bron, naar de Godin met de vele gezichten. Contact met het Onbenoembare geeft een gevoel van opgetild worden, van extase. Deze ervaring wil ik doorgeven en samen beleven.

Het is winter 2011. De website bestaat ruim drie en een half jaar. Op deze plek voeg ik een paar nieuwe regels toe. Ik ben priesteres, ik ben dansdocente, ik ben moeder. Wat is dat 'ik ben'? Wat heeft dat te maken met orewoet? Wat heeft dat te maken met het mysterie van het goddelijke? Met deze en andere vragen ga ik naar de satsangs van Prajnaparamita, ontmoeting in het Hart.